Erdogan is uit de gratie bij Marcel Kurpershoek, die hem eerder nog alle lof toezwaaide, in de tijd dat hij als 'Speciaal Gezant' voor Frans Timmermans in Istanbul hielp de Salafistische lobby tegen Assad op te zetten.
Het zijn moeilijke tijden voor de neoconservatieve gemeenschap. Eerder liet Kurpershoek zijn masker al vallen, toen hij verbitterd opmerkte dat Obama er de oorzaak van was dat Syrië 'ons' dreigde te ontvallen. Toen bleek al dat het huilverhaal over 'mensenrechten' eigenlijk bijzaak was. Het ging om de geostrategische invalshoek. Getuige ook de website van de 'Arabist', gevestigd in de Emiraten, met de alles onthullende aanduiding voor zijn obsessie: 'Raamoprusland'. En op de dag dat Turkije dan 'eindelijk' openlijk met tanks Syrië binnentrekt, merkt hij op dat 'Europa' in tweeduizend jaar niet zo weinig in te brengen had in het Midden-Oosten als nu.
Zoals bijna alle neoconservatieve 'denkers' heeft Kurpershoek alle hoop gevestigd op Hillary. In de kantlijn merkt hij nog op dat Assad de Syrische 'minderheidsgroepen' gegijzeld houdt door hen angst voor extremisten aan te praten. Met 'minderheidsgroepen' bedoelt Kurpershoek de niet-Soennieten in het land. In de veronderstelling dat de Soennieten 'als één man' achter de 'Muslim Brotherhood', en daar uit voortgevloeide 'bevrijdingsbewegingen' stonden en staan.
Hoe komen die 'minderheidsgroepen' toch op de gedachte dat ze hun leven niet zeker zijn als Al Qaida het voor het zeggen krijgt in Syrië? Allemaal vuige propaganda van onbetrouwbare Russen en hun handlangers in de wereld. Kijk maar hoe voorbeeldig iedereen met elkaar samenleeft in het door 'ons' bevrijde Libië.......
Eerder heette het dat Erdogan onze steun verdiende in de strijd tegen die ellendige Russen, die Turkije probeerden te omcirkelen, zoals zijn vrouw Betsy Udink via NRC wereldkundig maakte. Gesteund door de onvermijdelijke Steven Derix. De onfrisse verhalen over een nauwe samenwerking tussen ISIS en Turkije, waar de familie van Erdogan leuk van profiteerde, uit de doeken gedaan door Poetin, was niet iets waar we wakker van moesten liggen. Tot nu toe dan.
De invasie van Syrië vanuit Turkije is namelijk formeel gericht tegen ISIS, maar informeel gaat het Erdogan erom de Koerden, bondgenoten van de Verenigde Staten, de pas af te snijden. En ineens klopt het 'plaatje' van Kurpershoek niet meer. Ook de recente toenadering tot Rusland, na de mislukte coup, schuurt met dat wereldbeeld. Toch is hij ervan overtuigt dat Erdogan het niet in zijn hoofd zal halen de NAVO te laten vallen.
Het wachten is op Hillary, die ongetwijfeld uit een ander vaatje zal tappen. Tot die tijd caramboleert de Verenigde Staten, met haar NAVO, rond in een vacuüm tussen groepen die op papier nog steeds 'bondgenoot' zijn. Terwijl ze allemaal weten dat die cynische en opportunistische westerse grootmacht niet meer is als een hond die staat te blaffen tegen zijn eigen schaduw.
Tot het moment dat Hillary aantreedt moet Al Qaida het voor elkaar zien te spelen het deel van Aleppo dat ze bezet houden niet uit handen te geven. Tot nu toe lukt dat door de burgerbevolking als 'menselijk schild' te gebruiken, en de familie van lieden die weten te ontsnappen af te slachten, volgens de Russen en Assad. Maar daar hoor je niks over in de westerse media. Die publiceren aan de lopende band omstreden fotootjes van gewonde kinderen. Allemaal de schuld van Assad. En Poetin. En 'schattingen' van Amnesty over het aantal omgekomen gevangenen van 'Damascus', die als harde cijfers worden gebracht.
Dat 'Damascus' gevangenen martelt, dat zult u mij niet horen tegenspreken. En ik zeg ook niet dat het legitiem is, omdat de Verenigde Staten, Turkije, Saoedi Arabië en andere 'bondgenoten' het ook doen. Of omdat de Verenigde Staten eerder in de 'War on Terror' welbewust illegaal gevangen wereldburgers in Damascus afleverde, juist omdat het regime het niet zo nauw nam met die 'mensenrechten'. Maar sta mij toe te walgen van de hypocrisie van types als Kurpershoek.
Wat de toekomst ook in petto heeft voor ons, ik hoop toch écht dat er een moment komt waarop we afscheid kunnen nemen van dit soort propagandisten en blinde opportunisten met hun machtshonger en obscure fobieën en obsessies. Kurpershoek mag het idee hebben dat we in Europa allemaal in de lach schieten bij de wens van Poetin om terug te keren naar het 19de eeuwse concept van het 'concert der naties', zoals hij schrijft. Maar wat zou het een verbetering zijn bij de huidige situatie, met die ontembare expansiedrang van de NAVO, en een diaree van 'failed states', vuige, anti-democratische 'regime-change'-operaties, miljoenen vluchtelingen, en exponentieel oplopende spanningen in de wereld.