Voormalig vice-president Dick Cheney heeft nergens spijt van.
Dat geeft hij aan in een recent interview. Hij zou het zo allemaal wéér doen. En precies hetzelfde. Wat weinigen die zich in de man verdiept hebben zal verbazen. Formeel was hij vice-president, maar het is een publiek geheim dat hij feitelijk alle macht in handen had. Bush functioneerde als een 'ceremonieel staatshoofd' en bliksemafleider. Met Bush als president viel er altijd wel wat te lachen of te roddelen, zodat het échte nieuws uit beeld verdween.
Het concept was al uitgeprobeerd tijdens Reagan. Maar die was, als het er op aankomt, de betere acteur. Met Bush werd het beschamend. Maar dankzij 'spin-doctor' Karl Rove, in een boek en een documentaire over de samenwerking beschreven als 'Bush's Brain', kwam het allemaal goed voor de familie Bush. Ook al was het de eerste keer, tegen Gore, op het nippertje. Bush had weliswaar minder stemmen dan Gore, maar dankzij het gegeven dat ze in de VS niet gecharmeerd zijn van het 'one man, one vote' principe, waardoor sommige stemmen meer waard zijn dan anderen, en met de hulp van een gerechtelijke uitspraak over de toekenning van de stemmen die in Florida waren uitgebracht, waar stevig was gesjoemeld ten bate van Bush, mocht junior acht jaar lang in het Witte Huis slapen.
In hoeverre we het clowneske gedrag van George W. kunnen terugvoeren op het overvloedige gebruik van drugs en alcohol, waardoor zijn brein 'gekookt' zou zijn, zoals critici her en der beweren, zou ik niet weten. Maar wat enigszins vóór hem pleit, is dat hij zich ná zijn presidentschap tot nu toe op de vlakte heeft gehouden. De bravoure waarmee hij de oorlog tegen Irak voor gewonnen verklaarde, vanaf het dek van een vliegkampschip, waarna het pas écht begon, spreid hij niet langer ten toon.
Het is verleidelijk te concluderen dat hij inmiddels zélf ook wel doorheeft dat Cheney, Rumsfeld, Wolfowitz, Perle en de hele clan van 'neocons' die het beleid uitstippelden, én vorm gaven, hem als een 'sokpop' gebruikt hebben. Wat vermoedelijk nog wel het meest geprononceerd tot uitdrukking kwam toen de president met 'AirForce 1' op '9/11' richting woestijn werd gestuurd, terwijl Cheney regeerde. Zonder ruggespraak, naar we nu zeker weten.
'Misschien ook maar het beste', hoor ik u denken. Want u herinnert zich wellicht nog wel die foto van Bush, op bezoek bij een kleuterschool in Florida, waarbij hij het voorleesboek ondersteboven vasthoudt, terwijl het in New York en Washington vliegtuigen regent. Of u kunt zich nog die foto voor de geest halen van Bush die de Saoedische prins Bandar Bin Sultan op de mond zoent in de tuin van Camp David, voor de verzamelde pers.
Cheney en zijn entourage zijn voor veel 'complotdenkers' de 'bad guys' bij uitstek. En hij, en de bedrijven waarmee hij gelieerd was, hebben enorm geprofiteerd van de oorlogen die onder Bush zijn ontketend, of nieuw leven werden ingeblazen. De 'innovatie' van het privatiseren van de oorlogvoering, waarbij diverse private ondernemingen werden gecontracteerd om in Irak en Afghanistan de lokale bevolking respect voor de Amerikaanse bezetter bij te brengen, was in essentie hun uitvinding. En afgelopen week maakte een BBC-documentaire openbaar dat ook het martelen in Irak was uitbesteed. Terwijl eerder ook al duidelijk werd dat Raymond A. Davis van de firma 'Blackwater', die in Pakistan werd opgepakt nadat hij twee Pakistani doodschoot, geen 'contractor' was, zoals aanvankelijk werd beweerd, maar het hoofd van de CIA in Pakistan.
Aan het robotiseren (met 'drones') en privatiseren van de oorlogvoering en bewaking van de staatsveiligheid zitten nogal wat scherpe kantjes. Méér oorlog, en méér subversieve activiteiten is duidelijk een 'bedrijfsbelang' voor ondernemingen die het oorlogvoeren als kerntaak hebben. En in dat licht bezien, mag het geen verbazing wekken dat een artikel in de Engelse Guardian, dat overigens bijna onopgemerkt is gebleven, onthulde dat het plannen van de 'opstand' in Syrië, als onderdeel van een 'Arabische Lente', al in 2006 in de VS begon. Gesubsidieerd (om het vriendelijk te zeggen) door de Amerikaanse overheid, maar mét 'investeringen' van privé-kapitaal. En de mobilisatie van 'Non-governmental organizations' (NGO's), die rechtstreeks, of via de subsidiekraan aan de hand lopen van het Amerikaanse State Department, en dus allesbehalve 'Niet-Gouvernementeel' zijn, maar een verlengstuk van de buitenlandse politiek van de VS. Zelfs respectabele organisaties, met een imposante staat van dienst, zoals 'Amnesty International', of 'Human Rights Watch' zijn niet meer vrij van dat soort smetten. 'Amnesty International' wordt geleid door Suzanne Nossel, op die plaats geparachuteerd vanuit het State Department, waar ze werkte als 'Deputy Assistant Secretary for International Organizations' onder Hillary Clinton.
Ondanks alle positieve verwachtingen, ging Obama gewoon verder waar de regering Bush gebleven was.
Dat Genie Energy, waar Cheney, Jacob Rothschild en Rupert Murdoch grootaandeelhouder van zijn, inmiddels van Israël de rechten heeft gekregen om naar olie te gaan boren op de Golan Hoogten, maakt ook duidelijk waarom Cheney geen spijt heeft. Oorlog en chaos zijn voor de meeste mensen een 'threat', maar sommigen zien het louter als een 'opportunity'. Je kunt het die lieden verwijten, en ze nadragen dat ze geen geweten hebben. Maar anderzijds kunnen we er niet omheen dat we ze ruimschoots de kans geven zo te handelen. Ondanks de waarschuwingen van Eisenhower bij zijn afscheid als president. Die ouwe ijzervreter, en gedecoreerde generaal, die persoonlijk een streep zette door het plan van Israël, Frankrijk en Engeland, om het Suez-kanaal te veroveren, en Israël dwong zich terug te trekken uit haar eerste veroveringsoorlog, pal na haar onafhankelijkheid, waarschuwde voor de macht van het 'militair-industrieel-complex'. Tevergeefs, blijkbaar. En dat mogen we, als wereldburgers, onszelf aantrekken!