Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Chagrijnig

Hubert Smeets van 'Raam op Rusland', en een 'schnabbel' in NRC, begint nu, na 'Babchenko', knap chagrijnig te worden.

 

Verwonderlijk is dat niet, want zijn taxaties van de gebeurtenissen op het wereldtoneel slaan de plank consequent finaal mis. Of wellicht moet ik dat enigszins nuanceren, want serieuze predicties daar wagen 'commentatoren' die hun brood verdienen met hun beschouwingen zich doorgaans niet aan. Het blijft als regel bij eenzijdigheid in de berichtgeving, die samenhangt met een nadrukkelijke voorkeur, waarbij 'partijen' die de 'columnist' graag aan de macht ziet de Hemel in worden geprezen, en hun aanhang wordt overdreven. Maar dat komt uiteraard ook omdat die partijdige types in die kringen hun 'bronnen' rekruteren. 

 

Zijn 'column' van vrijdag in NRC, waarin hij Poetin, die hij met elke vezel in zijn lichaam moet haten, ervan beticht 'Orwelliaanse Newspeak' te debiteren in een recent interview, was ronduit sneu. Er zijn bijna geen politici die louter 'ongezouten' vertellen hoe de vlag er wat hen betreft bij hangt. Je zou Trump kunnen noemen als een voorbeeld van iemand die geen blad voor de mond neemt. Maar of we daarmee beter af zijn? En eerlijk gezegd vrees ik dat Trump, achter die tsunami van offensieve 'Twitter-teksten' ook nog wel dingen verborgen weet te houden. Waarmee ik bedoel te zeggen, dat ik er zelf rekening mee houdt dat zijn frequente 'scherpe wendingen' verraden dat zijn retoriek meer techniek is, dan iets anders, en dat hij juist bij uitstek de kaarten dicht tegen de borst houdt. 

 

Dat Smeets Poetin 'Newspeak' hoort spreken, komt volgens mij primair omdat Smeets in zijn eigen 'Kremlinkoekeloer'-sprookjes gelooft. Waar Poetin kort na de ramp met MH-17 stelde dat Oekraïne aansprakelijk was (luchtruim niet gesloten, terwijl dat wel had gemoeten), 'leest' Smeets het vermoedelijk gewoon anders. 

 

Waar Poetin stelt dat hij nu geen lid meer is van de partij die hij eerder zelf oprichtte, omdat hij er de voorkeur aan geeft zich te profileren als president van alle Russen, begrijpt Smeets kennelijk niet wat hij daarmee aan moet. Toch is er zelfs een gedramatiseerde versie van die insteek, met de president van de Verenigde Staten in de serie 'Designated Survivor' op Netflix. Met de aimabele Canadees Kiefer Sutherland in de rol van president Tom Kirkman, die boven de partijen staat, en de tot op het bot verdeelde Verenigde Staten weer weet te verenigen. De aan loyaliteit verslingerde Smeets ziet het niet, hoewel hij beslist bekend is met de ongekende populariteitscijfers van Poetin in eigen land. Oók onder Russen die niet op Verenigd Rusland stemmen. Wat is er dan mis met meedoen als 'onafhankelijke kandidaat'? Behalve dan dat de 'mannetjes en vrouwtjes' waar Smeets zich kleurenblind voor lobbyt daardoor geen poot aan de grond krijgen, en zijn grote vriend Navalny niet boven de kiesdrempel komt. 

 

Dan het verwijt dat Poetin niet vies is van het aanknopen van werkbare relaties met Europese partijen die in de ogen van Smeets 'Anti-Europa' zijn. Om te beginnen zijn dat de enige partijen die de lef hebben om dat te doen. Maar het is maar wat je 'Anti-Europa' noemt? Ik vind dat partijen die zich met huid en haar hebben uitgeleverd aan 'Washington' op dit moment een aanzienlijk grotere bedreiging zijn voor 'Europa' dan die 'populistische' opstandelingen. En dat is tragisch, maar moet je dat Poetin verwijten? 

 

Dan zeurt hij nog wat over die 'chef kok' uit St Petersburg, en begrijpt hij niet dat Poetin Soros erbij haalt, die openlijk in de 'Regime Change' business zit, mét steun van 'Washington'. De vergelijking gaat overigens in zoverre mank, dat de activiteiten van die 'chef kok' tot nu toe niet eens in verband gebracht kunnen worden met 'Russia-Gate', omdat de advertenties van zijn 'trollenfabriek' veelal niet politiek van aard waren, en als ze dat wel waren, zowel de aanhangers van Clinton als van Trump naar de mond probeerden te praten. Kortom: Een zuiver commerciële operatie waarvan er in de wereld tienduizenden zijn, die lezers proberen te trekken om advertenties van bedrijven te kunnen slijten, die via kunstmatig populair gemaakte 'outlets' worden gesleten. 

 

Aan het slot gaat hij dan helemaal gierend de fout in, waar hij zich opwindt over de Krim. Hij weerspreekt niet dat een riante meerderheid van de bevolking op dat schiereiland koos voor aansluiting bij de Russische Federatie. Maar hij ziet daarin een precedent voor zijn geliefde Tsjetsjenië. Hij is niet de enige fantast in het westen die stellig van mening is dat als er in Tsjetsjenië een volksraadpleging gehouden zou worden, de bevolking zou kiezen voor een toekomst als Kalifaat binnen de 'westerse' invloedssfeer. Bij de laatste verkiezingen stemde echter 91,5% van de bevolking in die deelstaat op Poetin, bij een opkomst van meer dan negentig procent. Vergelijkbaar met de steun die Poetin in de Krim geniet. En de reden? Een grote mate van autonomie binnen de 'Federatie', indrukwekkende economische vooruitgang, en absentie van 'Identity Politics'. Iets waar de EU wel bij zou varen als ze aan die uitgangspunten een voorbeeld zouden nemen!

 

Het zijn wrange vruchten voor mensen als Smeets, maar ze bewijzen ons geen dienst door de feiten te verdraaien en hun 'spin' toe te voegen. 

 

Go Back

Comment