Volgens alle berichten gaat het 'voor de wind', en de overvolle terrassen en restaurants bevestigen dat ook.
Deze website kreeg als 'header' mee dat ik schrijf voor 'mensen die niet klagen'. Terwijl menige doorgewinterde optimist die hier mijn bijdragen aantreft zal concluderen dat het nou niet bepaald een blog is waar je vrolijk van wordt. En waar ik schrijf over de economie, lijkt het wel alsof ik totaal ben losgeweekt van de realiteit, omdat het sombere voorspellingen regent. Dat is niet helemaal het geval, want ik ben bescheiden optimistisch over de kansen van landen als Rusland en China, als ze oorlog met het 'westen' weten te vermijden, maar dat is voor de gemiddelde Nederlander in dit verband eerder olie op het vuur.
Die uitbundige consumptie ontgaat mij écht niet. En ik ben mij er ook van bewust dat in 'economenland' die consumptie een voorwaarde is voor economische groei. Om ons te helpen gingen 'Centrale Banken' op jacht naar 'inflatie', die ons moest stimuleren om geld niet op te potten, maar het te laten rollen, omdat het 'morgen' immers minder waard is.
Volgens 'Kassa' werden onze boodschappen het afgelopen jaar 8% duurder. De energieprijzen stijgen. De huizen zijn onbetaalbaar aan het worden. Peperdure gedwongen overschakeling op 'alternatieve' manieren om je huis te verwarmen en je eten te bereiden zitten in de pijplijn. Alleen al de kosten van de 'zorg' bezorgen je hoofdpijn. Gemeenten, de nationale overheid, en 'Brussel' verhogen de 'lasten'. 'Accijnzen' en 'boetes' worden opgevoerd als een middel om ons gedrag bij te sturen in een richting die onze collectieve welvaart vergroot, door een betere 'kwaliteit van het leven', maar het blijven kostenverhogingen. Dus je zou zo zeggen dat het met die inflatie wel goed zit, nu.
Het CBS is nu overgeschakeld op een nóg minder transparante wijze om ons er van te overtuigen dat het écht goed gaat met Nederland, door een 'samengestelde' grafiek waarin tal van subjectieve waarderingen, die eenvoudig te manipuleren zijn, worden samengevoegd met de lastiger 'bij te sturen' harde economische cijfers. Ook daar zijn trucjes voor, zoals het wijzigen van het 'mandje' met artikelen waarvan de ontwikkeling van de kostprijs wordt bepaald, om achter de inflatie te komen. Zelfde verpakking, maar minder plakjes worst. Of arbitrair van het ene naar het ander merk overschakelen, dat een inferieur, maar goedkoper product aanbiedt, zonder rekening te houden met het gegeven dat het inferieure product eerder aan vervanging toe is, en tussentijds regelmatig de geest geeft, waardoor de monteur op zeker moment je telefoonnummer heeft opgeslagen in zijn 'mobiel'.
De alles bepalende vraag is daarom hoe we aan dat geld komen?
Hier op mijn blog heb ik al verschillende malen verwezen naar 'bronnen' die ons zorgen zouden moeten baren. Als we niet meer (mogen) sparen voor een goed pensioen, houden we nu geld over, maar dat komen we straks tekort. Dat is dus 'vestzak-broekzak'. Bestuurders die 'liggende gelden', zoals pensioengelden, afromen als 'beheerkosten', brengen dat geld nu in circulatie, maar straks is het er niet meer. Jonge mensen die besluiten geen kinderen te krijgen, besparen op de kosten, en hebben daardoor nu meer te besteden, maar straks is er niemand die hun AOW betaalt. Wie zijn huis als 'pinautomaat' gebruikt, leent van zichzelf om nu te kunnen consumeren, of de kinderen die met hun 'nul-uren-baan' tekort komen óók op het terrasje te kunnen laten genieten. Het naar voren halen van consumptie presenteren als 'groei', is pervers.
Ook al beseffen overheden dat 'lenen' fout af kan lopen, is de verleiding in nagenoeg alle gevallen te groot. Door de focus op de relatie tussen het (consumptie gedreven) 'GDP' en de nationale schuld, kunnen overheden nog steeds lenen, terwijl ze met een stalen gezicht beweren dat ze de financiële huishouding keurig op orde hebben. Waar particulieren hun huis als 'pinautomaat' gebruiken, doet de overheid dat met het 'GDP', en bedrijven gebruiken daarvoor de 'waarde' van hun bedrijf op de 'beurs'. Zelfs bedrijven die nog nooit een cent winst maakten, keren daardoor hoge bonussen en salarissen uit voor de 'top'.
Hier heb ik vaak genoeg de vraag gesteld hoe lang dat nog goed kan gaan?
De 'Centrale Banken' in de westerse wereld zitten aan het eind van die lijn. Via de commerciële banken 'produceren' zij het geld in de vorm van 'krediet'. Alle moderne economische theoretici laten geld buiten beschouwing bij de opbouw van hun modellen. Critici, zoals ik, menen dat we het eind naderen van die manier van oplichting. Want eigenlijk is het dat natuurlijk. Geld is in de basis een 'afspraak'. Een 'IOY', oftewel 'I Owe You'. Ik ben jou schuldig, omdat jij voor mij gewerkt hebt. En in de klassieke opzet was dat geld 'gedekt' door goud, in die zin dat het converteerbaar was, en dan een vastgestelde hoeveelheid van dat kostbare, en redelijk zeldzame metaal opleverde. Of een 'munt' was opgehangen aan een andere 'munt', die converteerbaar was. Maar dat hele systeem werd in de jaren zeventig opgeblazen, toen Nixon en Kissinger de Dollar loskoppelden van het goud. Om het vervolgens op te hangen aan het 'Zwarte Goud', oftewel de olie.
Ook dat systeem loopt nu ten einde, wat de vraag oproept: Wat komt er dan?
China en Rusland zetten in op een terugkeer naar de 'goudstandaard'. In de 'westerse' economieën zetten beleidsmakers in op 'gebakken lucht'. Dat wil zeggen, een systeem dat, nog nadrukkelijker dan het huidige systeem met zijn 'Fiat Geld' is opgehangen aan 'Krediet'. En dat is een adembenemend experiment, waarvoor spectaculaire veranderingen nodig zijn in de manier waarop we aankijken tegen economie en handel. Eén van de belangrijkste voorwaarden is de afschaffing van geld in de zin van een munt of papiergeld dat je kunt 'oppotten' (sparen). Want dat hele systeem dient centraal 'gestuurd' te worden op een wijze waarbij het huidige gefröbel compleet verbleekt. Negatieve rente, en een wolk van 'kosten' die financiële instellingen de burger op kunnen leggen om hen te betalen voor hun 'diensten', zien we nu al overal verschijnen. Het hele betalingsverkeer zal niet worden 'gedigitaliseerd' om het u gemakkelijk te maken, maar om de bank en de overheid meer grip te geven op uw 'krediet', dat naar behoefte kan worden verstrekt, afgeroomd, of afgenomen.
Hoe dát experiment gaat eindigen kan ik u niet met zekerheid zeggen. Maar de kans is aanwezig dat het aantal mensen dat klaagt over wat er voor hen overblijft dan spectaculair groeit. In het bijzonder binnen de groep die nog ouderwets werkt voor zijn of haar geld, en meent dat de 'meerwaarde' van wat men produceert hén hoort toe te vallen. En die groep zal groeien, in de 'westerse' wereld, als de landen die hun economie aan het 'goud' hebben opgehangen straks niet meer willen leveren in ruil voor 'krediet'. Want dat systeem met 'krediet' is uiteindelijk 'moderne slavernij', economisch gezien. En ik kan niet zien dat het een kans van slagen heeft als het alleen bij dat 'economische' blijft. Er zullen dan bovendien 'alternatieven' ontstaan om het 'zuigen' van banken en overheid te ontlopen, zoals de 'BOT'.Wat de druk op de 'autoriteiten' zal doen groeien om haar greep op de samenleving totaal te maken. En bepaalde ontwikkelingen in ons deel van de wereld lijken te bevestigen dat men zich dat in de 'top' ook realiseert, en alvast 'voorsorteert'.
Niet klagen als de bomen tot in de Hemel lijken te groeien is nog iets anders dan niet klagen als die bomen omvallen.