Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Broekpoep

Er zijn altijd al mensen geweest die bang waren dat zij bij leven nog getuige zouden zijn van het ‘Einde Der Tijden’. 

 

Voor sommigen is het een onderdeel van hun religieuze beleving. Anderen beroepen zich op lijvige rapporten van wetenschappelijke commissies, ‘Thinktanks’, of schrijvers die de ‘toon’ zetten met een boek dat appelleert aan die diepgewortelde angst. Door plaatsing van een recent artikel van Rachel Nuwer, van huis uit ‘reis-verslaggeefster’, gaf de BBC haar de ruimte om haar visie op de komende ineenstorting van de westerse beschaving toe te lichten. Een populair thema bij die omroep, gelet op het aantal referenties in de kantlijn naar gelijksoortige artikelen. 

 

Met haar waarschuwende woorden raakt ze niet alleen een gevoelige snaar bij veel mensen, maar ze zegt ook heel zinnige dingen. Het valt mij toch op, dat veel zinnige beschouwingen over onderwerpen van algemeen belang worden voortgebracht door mensen die niet ‘geschoold’ zijn in een specifieke discipline, maar die niet schuwen om naar die disciplines te verwijzen als bron van inspiratie, en tappen uit meerdere bronnen. Het onderstreept mijn eigen verwijt aan al die deskundigen die de wereld rijk is, dat ze geen ‘holistische’ visie hebben. Geen ‘inclusieve’ visie op mens en maatschappij. En teveel gefocust zijn op de bestuurlijke kant. Als ze zich al niet laten leiden door het belang van hun ‘sponsor’, boven dat van de mensheid. Soms zonder het zelf te beseffen, doordat die ‘sponsor’ in het voortraject al zorgvuldig heeft geselecteerd welke ‘deskundigen’ er deel mogen nemen aan de ‘discussie’. 

 

Relatieve buitenstaanders zijn veelal beter in staat ‘originele’ gedachten te formuleren, maar het nadeel is dan vaak weer dat de uitvoerbaarheid te wensen overlaat. Of dat het religieuze, zweverige elementen bevat, die uitgaan van een mens die niet bestaat als soort. Maar alleen in het ‘reservaat van hun eigen geest’, als kloon van hun eigen dromerige ‘ik’. En op het moment dat men vervolgens de conclusie trekt dat het ‘dus’ een randvoorwaarde is voor het welslagen van hun initiatieven dat mensen net zo worden als zij, gaat het pas écht goed mis! 

 

In dit verband wil ik ook wijzen op een column van Maxim Februari, een van de ‘huisfilosofen’ van NRC, over het gevaar van een ‘pakkans’ van honderd procent, naar aanleiding van berichten dat de nieuwe digitale snelheidscamera’s zelfs kleine overtredingen accuraat registreren. En omdat ze geen ‘film’ meer nodig hebben, en de verwerking in hoge mate is geautomatiseerd, ben je eigenlijk altijd de pineut als je te hard rijdt. Dat leidt tot een totalitaire staat, wat afbreuk doet aan het draagvlak bij de burgers voor het bestuur in het algemeen, stelt Maxim. In zijn visie is ‘wetsovertreding’ nuttig en nodig om de samenleving te veranderen, en de democratische besluitvorming te voeden. Daarbij verwijst hij naar het wettelijke verbod op homofilie, dat door systematische overtreders uiteindelijk van tafel ging. In Nederland. Dat sindsdien Roomser dan de Paus is, en er een evangelie van heeft gemaakt, waarmee men geselecteerde andere landen in een kwaad daglicht probeert te stellen. Maar 'vrienden' ongemoeid laat.

 

Het is een andere kijk op het functioneren van een samenleving als de visie die ik hier uitdraag. Meer ‘Kafka’, met ingebouwde rechtsongelijkheid als gevolg van toevalstreffers. En in mijn beleving is dát juist funest voor het draagvlak in de samenleving. Mijn oplossing? Minder bemoeizucht. Minder regels. En zeker geen regels die bepalen of je 'homo' mag zijn, of niet. Danwel dat die groep een bepaalde uitzonderlijke status verdient te hebben. Maar de regels die je oplegt, volstrekt helder en transparant, en daarmee ‘logisch’, met een honderd procent ‘pakkans’ vervolgen, zolang dat mogelijk is zonder de burger alle handelingsvrijheid te ontnemen middels ‘surveillance’ tot op het toilet. 

 

Waarom het zo belangrijk is dat we wegstappen van die behoefte aan ‘maakbaarheid’ kom je ook weer tegen op een ander niveau. Dat van de ‘wereldpolitiek’, waar die irrationele verwachtingen en angsten oproept die gemakkelijk uit de hand kunnen lopen. Geen betere illustratie dan in DIT artikel. Waarbij ik u aanmoedig om de ‘links’ te volgen naar het oorspronkelijke materiaal. En uw angst voor alles wat ‘Russisch’ is even opzij te schuiven. Want het fundament werd gelegd door een Canadese hoogleraar. Ik verwijs met voorgaande ‘link’ echter naar het artikel op de website van ‘Russia Insider’, omdat de ironische toonzetting, en de korte, bondige samenvatting, in de basis meer mensen aan zal spreken. En omdat Paul Robinson zijn artikelen publiceert op zijn blog ‘Irrussianility’, met een foto van St Petersburg, ontkom ik er toch niet aan dat oppervlakkig lezende vijanden van alles wat Russisch is dat degelijke commentaar op de actualiteit ongelezen terzijde schuiven, om niet 'besmet' te raken door die 'propaganda'. 

 

Als je in Nederland zegt dat het toch bizar is, dat een ‘Bondgenootschap’ dat zestig procent van alle uitgaven in de wereld aan wapens voor haar rekening neemt, in blinde paniek nóg meer geld vrijmaakt voor dingen die ‘BOEM!’ zeggen, uit angst voor een aanval van een land dat niet meer dan vier procent van de wereldwijde militaire uitgaven op haar conto mag schrijven, en bovendien nog bezuinigt, rolt het ‘kwartje’ nog steeds de verkeerde kant op. Hennis laat weten dat een miljard erbij voor dingen die ‘BOEM!’ zeggen, bij lange na nog niet genoeg is. Het angstzweet staat haar in de trillende handen. Ze doet geen oog meer dicht. Zonder kalmerings- en slaaptabletten zou ze allang aan een hartstilstand zijn overleden, zo stel ik mij voor. 

 

Ja, ik schrijf hier regelmatig dat die lui domweg extreem cynisch zijn, en meedogenloos geld afpakken van de burger om het ‘militair-industrieel-financieel’ complex af te vullen. Maar dat is alleen de top-laag. Slaafse volgers als Hennis, Rutte, Plasterk, Pechtold en Buma doen het écht in hun broek. En, zoals Robinson noteert, hoe machtiger, veiliger en onaantastbaarder het westen objectief bezien is, hoe groter de behoefte aan een vijand. En oorlog. Het is een extreem perverse wetmatigheid, die naadloos aansluit bij het artikel van Nuwer waar ik hierboven naar verwijs. Het is minder een kwestie van ‘overreach’, maar vooral een kwestie van verkeerde prioriteiten die een Imperium de das om doen. 

 

Het zure is dan natuurlijk dat die vrees voor het ‘Einde Der Tijden’, voor de volkeren die door die blinde, irrationele angst worden bevangen, een ‘self-fulfilling-prophesy’ wordt. Geen geld meer voor de dingen die er écht toe doen. Zakken met geld naar volkomen onproductieve, beestachtig vervuilende, energie-vretende, destructieve activiteiten, waarbij degenen in de hoogste regionen maar blijven benadrukken dat er ‘offers’ moeten worden gebracht voor de veiligheid. Wiens veiligheid? Die van hen, uiteraard. U kunt sterven op het slachtveld, of door honger en gebrek, want de vijand bonkt op de deur, en houdt zich schuil in elke schaduw.

Go Back

Comment