Brzezinski is er klaar mee.
Een van de belangrijkste architecten van het Amerikaanse 'post-Sovjet' imperialisme, gelooft er niet meer in. Maar dat betekent nog niet dat zijn volgelingen die 'draai' ook zullen maken. Er zijn mensen in de media en de politiek, en militairen en wapenfabrikanten, die hun carrière hebben opgehangen aan dat streven. Die hun status er aan ontlenen. En 'draaien' doet pijn. Ook privé.
Dat brengt mij bij de observatie dat het nog eens onderstreept dat het geloof in die 'maakbare' samenleving die ons hier heeft gebracht, niet slechts 'failliet' is, maar nu de grootste bedreiging vormt voor de vrede en veiligheid in de wereld. Als de 'R2P'-meute, onder leiding van Hillary en haar entourage in de Verenigde Staten en daarbuiten, blind doordendert op de ingeslagen weg, en we over niet al te lange tijd met eigen ogen kunnen zien hoe fraai 'paddestoel-wolken' afsteken tegen de laatste restjes blauwe lucht, kan Brzezinski de handen in 'onschuld' wassen. Want hij had toch gezegd dat het tijd werd voor een nieuwe strategie.............?
Dat is het probleem met 'Messianisme' in de politiek. Op veel kleinere schaal zijn 'bestuurders' van voertuigen, vliegtuigen, schepen en bedrijven bekend met het fenomeen 'traagheid'. Je kunt zien dat het fout gaat, maar je bent te laat om te corrigeren op een wijze die een catastrofe voorkomt. Hoe complexer het te besturen 'systeem' is, en hoe zelfverzekerder de bestuurder, hoe groter de kans op brokken.
Bij voertuigen, vliegtuigen, schepen en bedrijven investeren de eindverantwoordelijken in personeel dat zorgvuldig is geselecteerd op unieke kwaliteiten en vaardigheden. En door 'automatisering', die de voorspelbaarheid van een systeem vergroot. Voorwaarde voor een geslaagde automatisering is dan wel, dat de omgevingsinvloed in hoge mate bekend moet zijn. Bij voertuigen, vliegtuigen en schepen betekent dat als regel dat aan een groot aantal 'randvoorwaarden' moet worden voldaan. In dat kunstmatig geschapen 'laboratorium', die 'cocon', gaat er zelden iets mis. En functioneert de 'automaat' beter dan de mens. Daarbuiten is de 'automaat' inferieur, en niet zelden levensgevaarlijk.
Automatisering in de bedrijfsvoering, middels een steeds groter wordende keuze aan 'management-systemen' die de bedrijfsleiding werk uit handen nemen, dito met een sterretje. De geautomatiseerde 'productiefaciliteit', 'orderverwerking', en in toenemende mate de 'logistieke processen', zijn binnen een 'cocon' perfect te automatiseren. En de ontwikkeling van meer 'organische' systemen, die inspelen op veranderingen in 'de markt', en leiden tot geautomatiseerde 'product-ontwikkeling', op basis van geautomatiseerde verwerking van 'klant-tevredenheid', en 'markt-research', zit in de pijpleiding.
Maar de 'maakbaarheid' van politieke besluitvorming en geostrategische keuzes is niet alleen 'vele bruggen te ver', maar we moeten ons daarbij serieus afvragen of zo'n 'maakbare' wereld nog wel aansluit bij onze menselijke kwaliteiten. Een volstrekt 'logische' wereld is geen pretje!
Waar het de draai van Brzezinski betreft, is het verleidelijk voor zijn critici, waaronder ondergetekende, om de 'vlag uit te hangen'. Maar ik hoop dat het voorgaande u duidelijk maakt dat ik van mening ben dat er niks gewonnen is. Integendeel! Mensen die er hun beroep van maken na te denken over geostrategische problemen, vanuit hun eigen invalshoek, zijn bijna altijd 'koele kikkers', die zelf niet voorop gaan in de strijd. Ze liggen er niet wakker van als hun plannen voor de wereld een paar miljoen mensen het leven kost, maar als die offers zinloos worden, omdat het hun doel niet dichterbij brengt, verzetten ze de bakens. In het bijzonder als de 'terugslag' ertoe kan leiden dat ze ergens in een rechtszaal eindigen, om verantwoording af te leggen.
Charles Manson, die zo'n prominente rol vervult in het verhaal over 'Laurel Canyon' waar ik u in mijn bijdrage van afgelopen zaterdag naar verwees, pleegde zelf nooit enige moord. Als 'visionair' voorzag hij een 'rassenoorlog' in de Verenigde Staten, en stippelde hij een strategie uit die ervoor moest zorgen dat het 'blanke ras' zou zegevieren. Hoewel inmiddels iedereen hem in de ban heeft gedaan, was hij 'kind aan huis' bij de 'Grote Namen' in de popcultuur en de rijzende sterren in Hollywood. Hij gaf 'Jan-en-Alleman' raad om 'zus' of 'zo' te handelen, en drugs te gebruiken voor een beter inzicht, maar bleef zelf zo veel mogelijk 'clean', om de controle niet te verliezen.
Dat is de functie van al die 'Think-Tanks', waar Brzezinski, en andere 'bekende namen', ook buiten de Verenigde Staten, hun plannen bedenken voor onze toekomst. Bijna allemaal hebben ze veel meer doden op hun geweten dan Charles Manson, en in veel gevallen met een 'visie' die nog 'verknipter' is dan die van Manson, die in deze tijd makkelijk opnieuw als een 'goeroe' op het pluche gehesen zou kunnen worden in de Verenigde Staten, waar de rassentegenstellingen bijna dagelijks voorpaginanieuws zijn.
Mijn boodschap, zo u wilt, is dat we als mensheid zeker behoefte hebben aan bestuurders, 'Think Tanks' en 'goeroes' met visie, maar niet van het type dat meent dat 'macht' de doorslaggevende succesfactor is. We moeten met grote voorrang breken met die 'Messianistische' idiotie.