Het probleem met 'complot-denkers', is dat ze orde veronderstellen waar chaos regeert.
Geen gebrek aan 'complotten' in de wereld. De onthullingen vliegen ons om de oren. Waarbij degenen die daar door getroffen worden vervolgens weer complotten vermoeden achter die onthullingen. Die chaos voedt vervolgens weer de 'complot-theorie' dat er 'daarboven' weer een elite het allemaal zo gepland heeft.
De 'alternatieve econoom' Brandon Smith behoort tot een groep 'complot-denkers' die veronderstelt dat alles nog steeds 'volgens plan' gaat. Ik heb hier met enige regelmaat zijn economische analyses met instemming gepresenteerd, maar ook al eerder kritiek geuit op dat aspect. De reden dat ik het hier opbreng, is zijn stelling dat we ons ten onrechte zorgen maken over een nucleaire confrontatie tussen 'Oost' en 'West'. En wel omdat de 'elite' daar niks mee opschiet.
De opkomst van 'nationalisme' in de wereld is in zijn beleving 'doorgestoken kaart'. Hij waarschuwt ons dat we er niet in moeten trappen. Poetin, Xi, Obama, Clinton, Hollande, en Merkel zitten allemaal op dezelfde pagina. Met als gedroomde uitkomst de invoering van de 'SDR' als 'wereldhandelsmunt', waarvoor de Dollar moet wijken. Hij wijst op de neiging van centrale overheden om wereldwijd 'surveillance-systemen' op te zetten, die in zijn beleving bewijzen dat er een overstijgende bedoeling achter steekt, waarbij de opkomst van 'populistische' bewegingen gebruikt wordt als argument om die surveillance uit te breiden.
Dat er her en der stukjes theater worden opgevoerd, waarbij politici elkaar voor de show in de haren vliegen, terwijl ze inderdaad op 'dezelfde pagina' blijken te zitten als één van hen uiteindelijk de verkiezingen wint, is ook hier op mijn blog een frequent terugkerend thema. In een eerdere bijdrage onthulde ik al eens dat ik ooit oprecht meende dat Obama 'het verschil' zou maken. En hoe een naar Israël geëmigreerde Nederlander, die daar zijn laatste adem uit wilde blazen, mij op een Nederlands forum uit de droom hielp. Hij vond mij naïef, en kondigde aan dat Obama in de praktijk het beleid van zijn voorganger, George Bush, gewoon voort zou zetten. Hij was overigens voor Romney, en ik begrijp nu waarom.
Het is dus heel goed mogelijk dat Brandon Smith gelijk heeft, en dat ik nog steeds té naïef ben om te zien dat niet slechts op het niveau van de Amerikaanse landelijke politiek, en het 'Atlantische' bondgenootschap, de 'chips' zijn geteld, en het allemaal één groot theater is, maar dat hetzelfde geldt voor het mondiale niveau. Dat de 'regie' totaal is. En mijn zorgen over een militaire confrontatie tussen 'Oost' en 'West' dus misplaatst zijn. Maar dat voert mij terug naar 'Obama/Romney', en wellicht ook 'Clinton/Trump' als schijnvertoning.
Dat laatste, daar ben ik overigens niet zeker van. Ik realiseer mij dat de Clintons en Trump ooit 'twee handen op één buik' waren, en ik ben bekend met de emails waaruit blijkt dat het team van Hillary aanstuurde op Trump als tegenkandidaat. Maar als het voor enige 'elite' niet uitmaakt wie van die twee wint, omdat ze hen toch 'in de zak' hebben, dan volgt daar toch uit dat ze kennelijk uit zijn op polarisering in de Verenigde Staten zelf. Met alle consequenties van dien. Ook voor hun vermeende agenda.
Sterker nog, hoewel Obama, en andere westerse politici, die verkozen werden op beloften om 'A' te doen, maar vervolgens 'Z' deden, de kluit belazerden, en vermoedelijk vooraf al geen enkele intentie hadden om 'A' te doen, maar 'Z', betekent dat nog niet dat ze grip hebben op de ontwikkelingen. De chaos is groter dan de 'complot-denkers' vermoeden, vrees ik. Meer in het bijzonder waar het de groeiende spanning tussen 'Oost' en 'West' betreft. Die inderdaad is terug te voeren op het 'uitfaseren' van de Dollar als 'wereldhandelsmunt', maar niet met welwillende instemming van enige wereldwijd opererende 'elite'. Althans, niet in de vorm die Poetin en Xi voor ogen staat, om het zo maar uit te drukken.
Kort samengevat kom ik tot de conclusie dat er veel meer 'rivaliteit' is dan 'complot-denkers', die een wereldomspannend complot zien ten bate van een 'elite', veronderstellen. Uiteindelijk ziet iedereen die zich bezighoudt met het nadenken over het lot van de mensheid 'globale' oplossingen voor zich. En in die zin is iedereen die niet exclusief op 'God' vertrouwt om orde op zaken te stellen, maar meent dat we als mensheid daar zelf de verantwoordelijkheid voor dragen, een 'globalist'. Niet in die zin dat men zelf concrete plannen heeft. Was dat maar waar! Dan zou men snel tot de ontdekking komen dat het een onmogelijke opgave is om voor anderen uit te maken hoe de 'Hemel op Aarde' eruit ziet. Nee, men vestigt de hoop op elites waarvan men het idee heeft dat ze het allemaal wél kunnen overzien.
Dat geldt voor 'grassroots' bewegingen net zo goed als voor 'Aasgieren' in 'Wallstreet'. Ze schuiven opportunistisch, en op gevoel, met hun loyaliteit, en laten zich gretig manipuleren, tot een bepaald punt. En daar gaat het mij om. Dat 'breekpunt'. En wat er dan gebeurt.