Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Blokkendoos

Als vervolg op wat ik gisteren schreef, wil ik hier stilstaan bij de consequenties van een tweedeling van de wereld op louter economische gronden.

 

Hier op mijn blog heb ik al enkele keren benadrukt dat we niet druk in de weer zijn met het realiseren van een economische werkelijkheid zoals die door Adam Smith als ideaal werd beschreven, maar juist terugkeren naar een feodale samenleving. Historische analogieën slaan altijd de plank mis. De geschiedenis herhaalt zich niet, maar het ‘rijmt’, zoals Mark Twain stelde. Maar het kan bepaalde problemen wel verhelderen.

 

De Verenigde Staten is het ‘Vorstenhuis’. De EU vormt de ‘Hofhouding’. En China en Rusland zijn het ‘plebs’. Het werkvolk. De boeren en de ambachtslieden. 

 

Recent is uit dat ‘plebs’ een ‘burgerij’ naar voren getreden die zich afvraagt wat de meerwaarde is van het onderhouden van een ‘Vorstenhuis’ en een ‘Hofhouding’. Het ‘Vorstenhuis’ en de ‘Hofhouding’ zien op hun beurt dat hun macht aan erosie onderhevig is, en hen bekruipt het onaangename gevoel dat het ‘plebs’ en de ‘burgerij’ loeren op hun stuk van de ‘taart’. 

 

Voor het ‘Vorstenhuis’ en de ‘Hofhouding’ is het volkomen duidelijk wat hun meerwaarde is. ‘Service’. Bestuurlijke ‘Know How’. En omdat zij de ‘Eigenaar’ zijn van alles wat de moeite van het bezitten waard is, hebben het ‘plebs’ en de ‘burgerij’ hen nodig. Toch?

 

Uitgerekend Nederland liet in de zeventiende eeuw zien dat het ook zonder kon. Althans, met het nodige geharrewar stelde men wel weer vertrouwen in een Duitse adellijke tak om de defensie van de ‘Republiek’ te organiseren, maar dat was vooral om praktische redenen. Aan het eind van de dag maakte de ‘burgerij’ meer en meer de dienst uit, en ze zogen het ‘plebs’ achter zich aan. Boeren en goede ambachtslieden voeren wel bij die opzet, en de adel had het lastig. 

 

Voor Adam Smith was dat een inspirerende ontwikkeling. En zijn bekende studie over de herkomst van de ‘Wealth of Nations’ was het resultaat. 

 

Wie nu in Nederland, en andere ‘westers’ landen, de discussie richting ‘Monarchie’ voert, belandt in een moeras waar beeldvorming gehakt maakt van wat Smith ons als ideaal voorhield. Dan gaat het over de vraag of wij ons de ‘Oranjes’ wel kunnen veroorloven. Niemand ziet dat wij ons als ‘Adel’ gedragen in een wereld die zonder kan, maar die geen moeite heeft met ‘folklore’. De ‘Oranjes’ zijn het probleem niet, maar onze claim dat wij onmisbaar zijn als bestuurlijke bovenlaag is dat wel.

 

Het idee dat het ‘Vorstenhuis’  (Trump) en de ‘Hofhouding’ (Juncker) samen moeten werken om het ‘plebs’ (China) en de ‘burgerij’ (Rusland) eronder te houden, lijkt mij vergeefse moeite, en gedoemd te falen, en dus weggegooid geld. De inspanning van het ‘Vorstenhuis’ (Trump) om het Amerikaanse stuk van de taart veilig te stellen door de productie van goederen terug te halen, betekent dat al die ‘Adellijke Leeglopers’ aan de bak moeten. Of hij moet de ‘Hofhouding’ (EU) uitknijpen. Of een combinatie. 

 

Zelfs als het ‘Vorstenhuis’ en de ‘Hofhouding’ er via automatisering en robotisering in slagen de productie van voedsel en gebruiksgoederen weg te halen uit China, kunnen ze China en Rusland niet beletten hun eigen weg te gaan. En gelet op het gegeven dat China en Rusland niet zo’n enorme ‘Overhead’ hebben als dat van ‘Vorstenhuis’ en ‘Hofhouding’, ziet de toekomst er zonnig uit voor die schuldenvrije landen, die bovendien genoeg grondstoffen hebben, en goud als fundament onder hun geld. Als ze geen taartjes en sierraden meer mogen leveren aan het ‘Vorstenhuis’ en de ‘Hofhouding’, gaat bij hen het licht niet uit. Het enige risico voor hen is, net als voor Nederland in de zeventiende eeuw, dat het ‘Vorstenhuis’ en de ‘Hofhouding’ slechte verliezers zullen blijken te zijn, en zullen proberen om hun welvaart met militaire middelen te stelen, of te vernietigen. 

 

In deze analogie zitten uiteraard de nodige ‘shortcuts’, en is het een open deur dat verschillende mensen die leven binnen het ‘Vorstenhuis’ en de ‘Hofhouding’ het allesbehalve riant hebben. Maar reken er maar niet op dat hun lot er beter op wordt als die scheiding in twee economische blokken wordt doorgezet. De enige ‘Zwarte Zwaan’ die ervoor zou kunnen zorgen dat uw kinderen na de scheiding hun leven lang met hun ‘Service Blokkendoos’ kunnen blijven spelen, terwijl de robots het werk doen, is een doorbraak op het gebied van de energievoorziening in de geest van kernfusie, met een nagenoeg onuitputtelijke hoeveelheid brandstof. 

 

Mij lijkt het derhalve beter om op een ordelijke wijze het ‘Vorstenhuis’ en de ‘Hofhouding’ te ontbinden, voordat er nóg meer onschuldig bloed vloeit bij de jacht op controle over de olie en andere essentiële grondstoffen.

Go Back

Comment