Hoe beïnvloedbaar bent u?
Tegen alle wetenschappelijke bewijzen in, denken we van onszelf dat we schrander genoeg zijn om het door te hebben als iemand ons op het verkeerde been probeert te zetten. En als we vervolgens worden geconfronteerd met ons eigen falen in dit opzicht, zijn we er als de kippen bij om dat af te doen met een glimlach, omdat het uiteindelijk ‘niet belangrijk’ was. Of als he dat overduidelijk wél was, werden we niet beïnvloed, maar ‘misleid’.
Van ‘misleiding’ is sprake als er een ‘Kwade Genius’ in het spel is. In de praktijk is het een semantische discussie of we dienen te spreken van ‘misleiding’, of ‘beïnvloeding’. In beide gevallen eindigen we met een opinie, of handelwijze die sterk afwijkt van wat we eerder nog identificeerden als iets dat helemaal bij ons paste. Het ene moment ben je onverzettelijk in je standpunt dat de ‘Vrijheid van Meningsuiting’ een onvervreemdbaar recht is van iedere mens, en na de ‘beïnvloeding’ lukt het je zonder enige moeite om lieden aan te wijzen die de mond gesnoerd dient te worden.
Dat we onze mening niet vormen in een vacuüm, is niet echt een onthulling. Maar ineens zijn er uiteenlopende politici en ‘broodschrijvers’ die zich zorgen maken over ‘nepnieuws’. Halve waarheden en hele leugens zijn al sinds mensenheugenis een probleem. Recent trad een minister van Buitenlandse Zaken terug, omdat hij glashard stond te liegen over een ontmoeting met Poetin, waar het Russische staatshoofd plannen zou hebben ontvouwd voor de uitbreiding van de macht van Rusland door buurlanden in te lijven. Compleet gelogen. Van ‘A-tot-Z’ verzonnen. Nepnieuws. Maar reken maar dat het kiezers van de VVD heeft beïnvloed in de aanloop naar de vorige verkiezingen!
De lijst met leugens van politici, en verdraaiingen van journalisten die beter zouden moeten weten dan hun loyaliteit te verkopen aan de hoogste bieder, is eindeloos. Veelal lijkt het onschuldig. Een ‘If You’l Scratch My Back, I’ll Scratch Yours’-overeenkomst. ‘Insider Informatie’ van de AIVD of MIVD in ruil voor vijandige stukjes over Poetin. Dat soort dingen. Het is van alle tijden. Een beetje serieuze burger leest er doorheen.
Als het onderwijs nog iets voorstelde, was het dus ook geen probleem. Maar op school leer je niet langer om kritisch voor jezelf te denken, en vooral ook vaak te vragen ‘waarom?’ iemand dit of dat vindt. Ergens werd het mode om dat te beschouwen als onbeleefd. Die andere had recht op een eigen mening. Laat hem/haar! In het kader van de ‘Zwarte-Pieten’-strijd zag ik zelfs voorbijkomen dat het er om ging wie ‘ruimte mag innemen’. Dat soort wollige lariekoek verziekt het hele maatschappelijke debat, en maakt een karikatuur van onze verplichting om op inhoud de discussie met andersdenkenden aan te gaan, alvorens te kunnen claimen dat we voldoende mensen hebben ‘beïnvloed’ om ruimte op te eisen. Oftewel: Eisen stellen aan het gedrag van anderen.
Dat minister Olongren, die van de beïnvloeding van het volk door een kritisch rapport in haar la te laten liggen, zich zorgen maakt over ’Nepnieuws’, waardoor u tegen uw eigen belang zou kunnen stemmen, is de grootste farce in tijden. Zeker, er zijn buitenlandse mogendheden die maar wat graag willen dat u hun misdaden buiten beschouwing laat, terwijl u die van de ‘vijand’ extra zwaar dient aan te zetten, zelfs als ieder juridisch bewijs voor een misdrijf ontbreekt. Vergelijk onze extreem tamme, om niet te zeggen dociele reactie op de beschuldigingen van een slachtpartij in het Saoedische consulaat in Istanboel, met de wilde uithalen rond de ’Skripal’-zaak. Of het complete stilzwijgen toen naar buiten kwam dat Hillary Clinton als minister van Buitenlandse Zaken onder Obama vroeg waarom Assange niet met een ‘drone’ om het leven gebracht kon worden. En Trump bekendmaakte dat hij Snowden niet zag als een ‘klokkenluider’ die ernstige misstanden in de Verenigde Staten aan het licht had gebracht, maar als een verrader. Als Poetin dat zegt over Skripal, wordt het op onnavolgbare wijze ‘bewijs’ dat hij de man uit de weg heeft laten ruimen?
Ja, ik weet dat Hillary zei dat het slechts een ‘grapje’ was, maar omdat ze zo breed had gelachen toen haar Jihadistische vrienden in Libië Gaddafi een mes in zijn anus prikten, en het land definitief veranderde van het meest welvarende land in Afrika, tot een ‘Hellegat’, moet u het mij maar vergeven als ik mij niet door haar laat ‘beïnvloeden’. Daarnaast zit de mysterieuze dood van Seth Rich, de ontevreden medewerker van de Democratische Partij die mogelijk de bron is van de ‘gelekte’ mails die Wikileaks publiceerde, mij nog altijd dwars.
Natuurlijk zeg ik daarmee niet dat we een moordaanslag op de Skripals door ‘de Russen’ maar met de mantel der liefde moeten toedekken, zoals we de moord op Khashogi op tenenkrommende wijze proberen te ‘managen’. Wopke Hoekstra thuishouden van een ‘Kussen-en-Likken’-bijeenkomst in Saoedi Arabië voorstellen als een ‘serieus signaal’ is een klap in het gezicht van iedereen met een geweten. Maar wat erger is, is dat we ons volledig op sleeptouw hebben laten nemen in die ’Skripal-zaak’ door de ‘Council on Foreign Relations’-roeptoeter ‘Bellingcat’, waar het hele officiële verhaal rond die gebeurtenissen wemelt van de ‘losse eindjes’. En ja, daardoor houd ik mijn twijfels, omdat ik niet ‘beïnvloed’ wil worden door zulke obscure sujetten als ‘Bellingcat’, de werkloze ‘High School Drop-out’ die een ‘goudader’ aanboorde toen hij uit verveling het vuile werk van westerse geheime diensten begon af te dekken, en die grossierde in missers en dubieuze claims, volgens anderen die serieus naar de feiten kijken.
Het is in die zin ook verheugend te noemen dat een Amerikaanse rechter niet eenvoudigweg meezwemt op de golven van hysterie, waardoor nu opnieuw een verhaal de wereld in wordt geslingerd over 'Russische Beïnvloeding', maar ijskoud vraagt om het bewijs. En dat is er niet. Niet het 'wettig en overtuigend bewijs' van handelingen die strijdig zijn met de wet. En dat weet eigenlijk iedereen al, inclusief de 'Speciale Aanklager', maar tot nu toe ging iedereen die niet voor 'Vriend van Poetin' uitgemaakt wilde worden mee met het 'verhaal'. Er werd zéker op criminele wijze beïnvloed, maar dan door de Britten. Het verhaal over 'Russische Inmenging' is een riskante manier om de échte 'Inmenging' uit beeld te drukken. Waar het 'Skripal-verhaal' daar in past weet ik ook niet. Maar dat er geen licht zit tussen die kwestie, en meest prominente 'spelers' aan Britse zijde, is evident en bewijsbaar, naar het zich laat aanzien. Een rechtstreeks verband met het hele 'Khashoggi-verhaal' is er niet, maar houdt uw oog op degenen die u wijs willen maken dat ze daar in Saoedi Arabië netjes mee omgaan, en dat 'de Russen' daar een voorbeeld aan mogen nemen, waar die de verantwoordelijkheid voor 'MH-17' en 'Skripal' niet willen nemen. Want langs die lijn zal men in 'Washington' en elders in het westen proberen er een slaatje uit te slaan, terwijl men met de moed der wanhoop het bondgenootschap met die 'slagers' uit het Midden-Oosten zal proberen te redden, vanwege de wapenverkopen, en de geostrategische agenda. Op dit moment ziet het er nog niet naar uit dat dat gaat lukken, maar ze hebben in 'Washington' voor heter vuren gestaan. Want 'Beïnvloeding' schrijven ze daar met een hoofdletter.
Het ultieme wapen tegen beïnvloeding, is twijfel. Het simpele besef dat feiten schaars zijn, en in een andere context een volkomen ander licht kunnen doen schijnen over gebeurtenissen die smeken om een impulsieve reactie. Niet doen! Durf naar de ‘andere kant’ te luisteren, en de vraag te stellen: ‘Cui Bono?’ Wie heeft hier baat bij? En als we denken te weten hoe de hazen liepen, gelijke monniken met gelijke kappen bedelen. Kijk dan naar de politici en journalisten die u dat nadoen, en vertrouw hen niet blind, maar registreer het als een waardevolle bijdrage in de tijd tegen ‘beïnvloeding’, omdat ze tenminste consequent zijn. Ik hoop dat u dit blog in die zin kunt waarderen, waar ik mij zeker niet eenzijdig laat informeren, en mijn best doe u bij te lichten op het onzekere pad dat ons hopelijk uit deze destructieve, chaotische fase wegvoert.