Ons sociale zekerheidsstelsel is de afgelopen decennia vakkundig uitgekleed. Het voert mij te ver om hier een overzicht te presenteren van de opeenvolgende ingrepen, en grepen in de 'pot' die de verschillende kabinetten hebben gedaan. Voor deze bijdrage volstaat de constatering dat we in ons land tientallen miljarden spenderen aan het marginaliseren van een selecte groep mensen zonder werk. Want het mag wat kosten!
Niet alleen de tientallen miljarden op de overheidsbegroting die formeel worden gestoken in wat eufemistisch 'sociale zaken' heet, gaan vooral op aan 'overhead'. Duizenden ambtenaren en een keur aan schimmige organisaties en adviesbureaus die formeel commerciële ondernemingen zijn, maar niet zouden kunnen bestaan zonder het geld dat ze van de Minister uit de 'Staatsruif' toegeschoven krijgen. Bij de Centrale overheid, Provincie en Gemeente. Met op de achterhand een keur aan organisatiebureaus, communicatie-deskundigen en automatiserings-bedrijven en andere 'dienstverleners'.
Nee, daarnaast dragen ook alle daadwerkelijk commerciële bedrijven, vakbonden en een keur aan stichtingen hun steen bij, met overlegorganen, juristen en HR-afdelingen. Rechtbanken en advocaten. Lobbyisten en actievoerders. En na elke scheet die de Minister laat, moet iedereen in die trein weer op cursus. Waarna de Planbureaus en bureaus die statistieken uitspugen, of de stemming onder de bevolking peilen, en de mensen die bij de media interviews doen en 'pratende hoofden' in praatprogramma's hun mening laten geven, ook weer werk hebben.
Diegenen zonder baan, of die te weinig inkomen hebben om het hoofd boven water te houden, worden afgeknepen, gewantrouwd, gecontroleerd, bespioneerd en achtervolgt door ambtenaren die ooit idealen hadden, maar inmiddels de vleesgeworden 'Big Brother' zijn. Geen van hen realiseert zich dat ze feitelijk zelf ook uitkeringstrekker zijn, want ze produceren hoegenaamd niks. Behalve bergen papierwerk. En volgens de grondlegger van de moderne economie, Adam Smith, behoren zij stuk voor stuk tot de 'niet-productieven'. De mensen die leven op de zak van de 'productieven'.
Het kost weinig moeite om in te zien, dat we iedere volwassene in Nederland met een Nederlands paspoort met gemak standaard een uitkering ter hoogte van de bijstand zouden kunnen geven als 'basisloon'. Waarna iedere minuut die je arbeid verricht je een inkomen geeft dat boven het bijstandsniveau ligt. En niet, zoals nu bij de postbodes, krantenbezorgers en tal van andere 'marginalen' die niet verder komen dan een deeltijdbaan, in deze moderne vorm van slavernij, een inkomen onder het bijstandsniveau. Waarna ze voor de 'aanvulling' zichzelf mogen prostitueren in dat Kafkaïaanse gekkenhuis.
Het idee van een gegarandeerd sociaal minimum, maar ook niet meer dan dat, werd in het verleden gedragen door Frits Bolkestein, Winston Churchill en Franklin Delano Roosevelt. Beide laatsten afzonderlijk, in uiteenlopende politieke uitspraken, en beleid dat zij voorstelden. Maar ook in het 'Atlantic Charter' dat zij na de Tweede Wereldoorlog uitgaven, en waaraan velen de hoop ontleenden dat de idealen van de 'Verlichting' eindelijk vrucht zouden gaan dragen.
Om dat Atlantic Charter nog even in herinnering te roepen:
The eight principal points of the Charter were:
1. no territorial gains were to be sought by the United States or the United Kingdom;
2. territorial adjustments must be in accord with the wishes of the peoples concerned;
3. all people had a right to self-determination;
4. trade barriers were to be lowered;
5. there was to be global economic cooperation and advancement of social welfare;
6. the participants would work for a world free of want and fear;
7. the participants would work for freedom of the seas;
8. there was to be disarmament of aggressor nations, and a postwar common disarmament.
Wat een prachtige principes! En wat is er weinig van terechtgekomen………….