‘Gedoemd te mislukken’, schreef sterverslaggever Henk Stouwdam over het Russische team na de 5-0 overwinning van Rusland op het Saoedi Arabië van de Nederlandse ’top-coach’ Bert van Marwijk.
Nou ben ik het contact met dat miljardencircus, waarin spelers tegenwoordig het ‘bezit’ zijn van een club, oligarch, of Sheik, en ‘merchandising’ belangrijker is dan het spel, al geruime tijd kwijt. En volgens mij mis ik niks. Daarnaast is alle sport, tot mijn niet geringe afgrijzen, verzeild geraakt in het politieke machtsspel tussen ‘Rusland’ en de ‘NAVO-landen’, en dat maakt dat zelfs de ‘verslaggeving’ van voornoemde wedstrijd met geen letter repte over wat zich op het veld afspeelde.
Henk Stouwdam schreef het Russische team plichtmatig de bodem in, zonder een letter te wijden aan het vertoonde spel. En ik heb die wedstrijd niet gezien, noch de andere partijen die Rusland speelde, en ik realiseer mij dat slechts een enkele commentator zal zeggen dat ik iets gemist heb. Ondanks de vele doelpunten. Maar over het vertoonde spel, en de kansen van het gastland om na de overwinning op Spanje nog verder te komen, gaat deze bijdrage niet. Sterker nog, ik had er verder niet over geschreven, als Fabian van der Poll, eveneens schrijvend voor NRC, na de overwinning van Rusland op Spanje niet een stukje had ‘gecomponeerd’ dat je reinste plagiaat is, omdat het bijna woord voor woord hele stukken uit Stouwdam’s weinig verheffende anti-Russische propaganda overneemt. Als een mantra.
De vileine toonzetting in NRC over Rusland is een gegeven, en het zou mij oprecht verbaasd hebben als ze ook maar één positief woord hadden gezegd over dat hele WK. En dat is met inbegrip van het spel van Rusland. Dus ook dat is amper de moeite van het schrijven van een stukje waard. Sterker nog, ik heb juist veel moeite met deze bijdrage, omdat men in ‘bepaalde kringen’ alles, maar dan ook echt alles in het ‘wij/zij’-raamwerk persen waar het Rusland betreft. En met elk positief woord over dat land, of kritiek op hun mantra's, ben je direct een ‘vriend van Poetin’. Nou kan ik dát stigma al langer niet meer vermijden, vrees ik, en draag ik het inmiddels als een ‘Geuzenvlag’. Ik ben echter niet ‘pro-Poetin’, maar anti ‘Poetin-haters’, die alle zicht op de realiteit uit het oog verliezen bij hun pogingen die haat te verspreiden.
Naast het plagiaat van van der Poll stond er nóg een bijdrage over die wedstrijd van voetbalgrootheid Spanje tegen de ‘dwerg’ Rusland. Die bijdrage informeerde ons over het ‘gegeven’ dat de onvermijdelijke Steven Derix ons kon vertellen dat de Tataren van het ‘Wolga-bekken’ het liefst een ‘Moslim-land’ zien winnen. Hoe dat past bij de wedstrijd Spanje-Rusland? Vraag het Derix, zou ik zeggen. Die dweept met alles wat Moslim is (in Rusland). Althans, voorzover ze Poetin haten, zoals Derix zelf. Hoe extremistischer, en etnischer, hoe beter, lijkt het wel.
Het probleem hier is nog niet eens die totaal blinde haat en minachting, maar de hyperinflatie van de 'eigen' superioriteit. Vernietigend haalt Stouwdam (en dus ook van der Poll) uit naar de povere kwaliteit van de Russische competitie, en de aartsluie spelers, die het verdommen om buiten Rusland ervaring op te doen in de superieure Europese competities in Duitsland, Spanje, Italië of Portugal. En natuurlijk: De bal is rond. Maar geen van die superieure voetbalnaties mag nog meedoen. En dat is zeker niet de verdienste van Rusland alléén. Maar dat de ‘underdogs’ en ‘afgeschreven’ landen het niet slecht doen zou toch te denken moeten geven. Blijkbaar zijn al die rondklotsende miljarden juist geen garantie voor degelijk spel als het om de ’Nationale Eer’ gaat. Een klacht die je in Nederland ook al langer hoort over die ‘voetbalmiljonairs’.
En als het alleen maar op het gebied van de sport zou zijn waar het zicht op de realiteit te wensen overlaat, maar het is over de hele linie. Economie, politiek, geostrategisch, en militair. Men rekent zich rijk, en ronkt zonder wakker te worden verder als het allemaal anders uitpakt dan men dacht. Hoe kan dat?